Vastberaden tikken haar vingers met zachte tred op het klavier. Op het ritme van haar gedachten vormen er zich woorden op het scherm. Ze denkt terug aan haar kindertijd en jeugd, die als lang vervlogen bladzijden weer openspringen door een stevig briesje. Ja, ze weet nog goed hoe haar vader haar als kind elke avond voorlas uit het dikke boek van de 365 Olifantjes. Een boek dat ze van kennissen hadden gekregen. Als het helemaal uit was, dan begonnen ze toch gewoon terug vanaf het begin?! Tot dit kleine meisje op een dag, met pijn in het hart, afscheid moest nemen van haar dikke vriendjes opdat deze andere kindjes gelukkig konden maken. Maar dan kwamen de mooiste Winterverhalen ten tonele, een prachtig lees- en voorleesboek waar ze voor het eerst niet alleen werd uit voorgelezen, maar ook mee probeerde mee te lezen. Toen de school alle kinderen het leesvirus trachtte over te brengen, kon geen enkel boek dit koppige meisje bekoren. Zelf lezen? Bah, wat vervelend, hoe saai, zo vermoeiend! Geen haar op haar hoofd dat er ook maar aan dacht om meer dan één dun boekje te lezen. Wie dachten ze wel dat ze waren? Lees verder
