Creaties zitten in elk van ons
Er was nooit, in de hele geschiedenis van de mensheid, iemand op aarde beland zoals zij. Of hij. Of gelijk eender wie die ooit hier is terecht gekomen. Ze is uniek en daarin verschilt ze niet van de rest. Wie is ze dan? Wat doet ze hier? Waarom is ze hier? Laat u meevoeren als licht door een zwart gat dat naar haar universum leidt en verken de delen die door uw stralen zichtbaar worden.
Lees verderGisteren zette ik op Sweek.com een nieuw kortverhaal. Ditmaal in het licht van hun nieuwe kortverhaalwedstrijd: MicroBrief. Je kan het integraal lezen op de site en als je het goed vindt, zou je me dan willen supporteren door het leuk te vinden en te delen? Wel via de site zelf, anders telt het niet. Geen tijd om te lezen zeg je? Het is maar een excuus, want het zijn maar 248 woorden!
Alvast heel erg bedankt en veel liefs!
JP
Heb je mijn kortverhaal soms al gelezen? Vond je het goed geschreven? Zo ja, wil je mij dan steunen door het op de site van Editio leuk te vinden en eventueel met je netwerk te delen?
Of heb je het nog niet gelezen? Klik dan ook op bovenstaande link om het integraal te lezen (en misschien ook wel leuk te vinden).
Zo geef je me een kans om een van mijn levensdromen waar te maken! De inzet is namelijk o.a. een publicatie in het online magazine van Editio en een publicatie bij DWB. Alvast heel erg bedankt!
Deze nacht kon ik maar moeilijk de slaap vatten. Uren heb ik nog wakker gelegen, gedachten spookten door mijn hoofd. Ik dacht na over hoe ik terug thuis aan zou komen, de ochtend erop, mijn afspraak bij de orthodont, vrijdag ochtend in het VOC, het weekend en de activiteiten die reeds gepland stonden voor die twee dagen, … uiteindelijk haalde de slaap me toch nog in. Toen begonnen weer die dromen. Het lijkt wel dat ik constant over het openbaar vervoer lig te dromen, want nu ging het over bussen. Ze hadden vertragingen, omleidingen, … daarnaast kwam ik mijn lerares van Frans van de 3e graad tegen. Blijkbaar hadden we telefoonnummers uitgewisseld vroeger, want ze vroeg waarom ik nooit heb gebeld of dat we nooit hebben afgesproken om iets te gaan drinken. Lees verder
De nacht was woelig. En veel herinner ik me niet meer van mijn dromen. Toch is er me bijgebleven dat het openbaar vervoer, en dan vooral de treinen, van China veel efficiënter werkt dan dat van België. Allereerst omdat alles propvol zit en er medewerkers de mensen moeten binnenduwen. Vervolgens omdat hun netwerk veel beter ineen steekt, denk maar aan grote verbindingen die ook nog eens snel zijn. Waarin niet in elk klein stationnetje wordt halt gehouden. Daar zijn andere verbindingen voor. En tot slot kan je ondergronds op de treinsporen pizza’s bakken. Ze zijn gaar nog voor de volgende verbinding eraan komt stormen en het is nog lekker ook! Probeer het zeker eens uit – en waag het niet om een aangeboden pizza te laten liggen want dan stoot je de pizzajongen tegen de borst! (Ook al heb je het niet gevraagd.) Vooral omdat er dan pizzamoes overblijft eens de trein/metro voorbij is geraasd. Lees verder
Zoals jullie weten, heb ik een kortverhaal geschreven, mocht dit de eerste keer zijn dat je er van hoort, kom je hier te weten hoe het komt dat ik het schreef, en kan je het hier integraal lezen. Nu heb ik het ook professioneel laten printen om het ook als deftig boekje in huis te hebben. Lees verder
Vastberaden tikken haar vingers met zachte tred op het klavier. Op het ritme van haar gedachten vormen er zich woorden op het scherm. Ze denkt terug aan haar kindertijd en jeugd, die als lang vervlogen bladzijden weer openspringen door een stevig briesje. Ja, ze weet nog goed hoe haar vader haar als kind elke avond voorlas uit het dikke boek van de 365 Olifantjes. Een boek dat ze van kennissen hadden gekregen. Als het helemaal uit was, dan begonnen ze toch gewoon terug vanaf het begin?! Tot dit kleine meisje op een dag, met pijn in het hart, afscheid moest nemen van haar dikke vriendjes opdat deze andere kindjes gelukkig konden maken. Maar dan kwamen de mooiste Winterverhalen ten tonele, een prachtig lees- en voorleesboek waar ze voor het eerst niet alleen werd uit voorgelezen, maar ook mee probeerde mee te lezen. Toen de school alle kinderen het leesvirus trachtte over te brengen, kon geen enkel boek dit koppige meisje bekoren. Zelf lezen? Bah, wat vervelend, hoe saai, zo vermoeiend! Geen haar op haar hoofd dat er ook maar aan dacht om meer dan één dun boekje te lezen. Wie dachten ze wel dat ze waren? Lees verder
Enkele dagen geleden zag ik een vacature die mij erg aanspreekt, waarvoor een beetje creativiteit wel gepast is. Onmiddellijk kreeg ik het idee om een soort van autobiografie te schrijven. Toch voelde ik aan dat dit niet genoeg was, het leek waarschijnlijk over te komen alsof dit niet per se voor de vacature was, maar alleen om de aandacht te krijgen in dat vakgebied. Ik ging dus een stap verder, om zo meer de richting te gaan van waar de vacature voor was. Ook dit posten hoort erbij. Marketing is een harde wereld vermoed ik, dus wil ik het niet maar ‘half z’n gat’ doen zoals we dat zo mooi kunnen zeggen.
Zelfontworpen cover
© 2024 De verhalenhoek
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
