Enkele dagen geleden zag ik een vacature die mij erg aanspreekt, waarvoor een beetje creativiteit wel gepast is. Onmiddellijk kreeg ik het idee om een soort van autobiografie te schrijven. Toch voelde ik aan dat dit niet genoeg was, het leek waarschijnlijk over te komen alsof dit niet per se voor de vacature was, maar alleen om de aandacht te krijgen in dat vakgebied. Ik ging dus een stap verder, om zo meer de richting te gaan van waar de vacature voor was. Ook dit posten hoort erbij. Marketing is een harde wereld vermoed ik, dus wil ik het niet maar ‘half z’n gat’ doen zoals we dat zo mooi kunnen zeggen.

Cover

De ochtend nadat ik het verhaal had geschreven kreeg ik het idee om er een cover voor te maken, alsof het een echt gepubliceerd boekje is. Creativiteit is de boodschap dus ging ik aan de slag. In het verhaal komen enkele bekende boeken en auteursnamen voor, dus wou ik een foto maken met enkele van deze genoemde – maar ook andere – klassiekers. Om in dezelfde sfeer te blijven als het verhaal wou ik er een worm bij. Hoe kan je beter in het thema blijven van mijn verhaal (je zult het moeten lezen om het helemaal te begrijpen) dan een worm van papier te maken waarop de eerste bladzijden staan geprint van je eigen creaties (in ontwikkeling)?

Origamiworm

Om het niet zomaar een saaie worm te laten, wilde ik er kleur aan toevoegen, in toenemende intensiteit, als teken van de groei van de worm. Maar hoe maak je zo’n worm? Met origami natuurlijk. Mijn wiskundeknobbel is nogal onderontwikkeld en omdat ik al zeker zeven jaar geen deftige wiskunde meer heb beoefend is mijn niveau sindsdien wel erg gezakt. Origami is namelijk wat wiskunde en ruimtelijk inzicht als je het zelf wilt proberen te doen. Mooi niet voor mij, geef mij maar YouTube met handige tutorials waarin ze stap voor stap uitleggen en voordoen hoe je (bijvoorbeeld) een worm ineen vouwt.

Finishing touch

Daar ben ik toch wel enkele uurtjes zoet mee geweest! Solliciteren kan ook wel eens leuk zijn. En laten we onszelf niet altijd even serieus nemen. Mijn kortverhaal zelf is daar ook wel een voorbeeld van naar mijn mening. De worm was af, buiten dat ik nog wat tanden moest maken voor het beestje. Uiteraard zijn dat letters, wat had je gedacht? Nu nog van de worm een model maken door het te draperen op, achter, langs en rond de opgestelde boeken et voilà. Fotootje trekken en klaar is kees.

Of toch niet?

Ik vond dat die ene foto niet genoeg was voor de cover. Die leek zo… leeg. Dan had ik het lumineuze idee om mijn wormpje op een of andere manier rond de rand van de cover te laten ‘kruipen’. Dus ging ik opnieuw mijn voorbeeldig model fotograferen, in een rechthoekige vorm op de vloer. Dat beeld gebruikte ik als achtergrond en het lijkt zo slecht nog niet te zijn al vind ik het zelf.

Het moet ook echt overkomen

Om het boek nu helemaal compleet te maken, keek ik naar wat er in andere boeken staat op de eerste bladzijden en in welke volgorde. Dit maakte ik allemaal na, maar ik kon moeilijk een echte uitgeverij noemen en het logo ervan kopiëren, dat zou plagiaat zijn. Al snel had ik een fictieve naam in gedachten, die ook wat symbolisch is voor deze periode in mijn leven. Een uitgeverij heeft natuurlijk ook een logo nodig. Na enkele kladversies van een T en een P met elkaar te fusioneren, had ik de juiste setting gevonden. Daarna moest ik het natuurlijk wat stylistischer maken dan de enkele dunne lijntjes. Toen deed ik iets impulsiefs: ik maakte halve krullen zoals ik vroeger wel eens deed omdat ik het mooi vind. Dit zag er wel tof uit, dus trok ik het door. Opeens zag ik dat ik van de opening die ik had gemaakt met de ronde van de ‘P’ een oog kon maken. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar! Perspectief brengt ook de associatie op van kijken, dus was dat oog gewoon te perfect om waar te zijn. Het was bijna alsof mijn hand werd geleid door een magische kracht die wist wat nodig was. Ik sta er nog van versteld dat het zo vlotjes ging en haast als ‘meant to be’ was.

Bedenkingen en bedankingen

Wat ik ook zou moeten bedanken voor dit alles, ik ben in elk geval zeer dankbaar voor deze vloeiende inspiratiegolf van de laatste dagen! Ik kan het zelfs nu nog nauwelijks geloven. Als de inspiratie voor mijn vele andere verhalen vanaf nu altijd zo zou komen, dan heb ik tegen het einde van dit jaar misschien wel een debuutroman klaarliggen! Hoe zalig zou dat zijn! Dit alles geeft mij zo’n geweldig gevoel vanbinnen, dat ik bijna uiteen zou kunnen spatten.

Dit kortverhaal is zo’n 1000 woorden ‘lang’, dus het is echt heel kort en in zo’n 10 minuten uitgelezen (afhankelijk van je leessnelheid uiteraard, dus ik garandeer niets). Ik heb het nog niet gepubliceerd, dus jullie zullen wat op je honger moeten wachten. Toch denk ik wel dat ik het hier zal posten als ik iets hoor van de vacature (die moet ik op dit moment nog altijd beantwoorden). Wie weet publiceer ik dit ooit nog wel voor het echt, dat zou pas een avontuur zijn!

Wat denken jullie? Zijn jullie benieuwd naar mijn autobiografisch kortverhaal? Heb je er zelf eentje of gewoon een kortverhaal/fragment van een werk waar je nog mee bezig bent? Laat het me weten, dan kom ik eens op jouw blog kijken (of stuur me een mailtje met je werk als je wilt).

Veel liefs,
JP