Er was nooit, in de hele geschiedenis van de mensheid, iemand op aarde beland zoals zij. Of hij. Of gelijk eender wie die ooit hier is terecht gekomen. Ze is uniek en daarin verschilt ze niet van de rest. Wie is ze dan? Wat doet ze hier? Waarom is ze hier? Laat u meevoeren als licht door een zwart gat dat naar haar universum leidt en verken de delen die door uw stralen zichtbaar worden.

Hoor de muziek op de achtergrond en hoe het heel-al meezingt, ook al is het nog maar een paar seconden oud. Hoe verder je gaat, hoe groter de ruimte wordt om je heen. Je ziet een supercluster in de vorm van een pen in de hand, de zwaartekracht trekt je daar naartoe. De tip van de pen is een cluster van verzamelde lichtpunten die her en der verspreid liggen op het donkere canvas. Het is als poëzie, ontstaan uit het niets, met geen ander doel dan gewoon bestaan en daarom uiting gevend aan zichzelf om zichzelf te leren kennen.

Als vanzelf vormt er zich een verhaal, een al-omvattend ge-heel van stelsels, alle apart, op zichzelf staand, maar zonneklaar verbonden. Dit Latijn wordt vertaald, de regels aan de zeven mijlslaarzen gelapt, op gevoel, met gevoel: een vonk, geboren uit vuur, steekt de zielsvlammen weer aan. Kleine flikkering wil laaiend worden. Nestelt zich om wortel te schieten en de sky is the limit. De hemel verheldert naar evenbeeld van de aarde. As above so below, as within, so without.

Één ster is niet genoeg, verken andere planeten en proef van andere smaken. Maak er een heuse-pot van en zie, er is een universum in een universum, met als hoofdwet directe verbinding. Alles vloeit in elkaar, als een vis in het water. Oneindigheid en alle mogelijkheden zweven voor je ogen, wat kies je? Chaos zo ver het oog reikt, herken je de orde of herroep je alles tot de orde?

Ver-Gogh de duistere nacht van de ziel, transformeer het naar onmetelijke ruimte binnenin. Nullen en enen vormen beeld, beelden vormen een levensloop, hier een snee erin, daar een plakker erop. Ver-stelsels willen gehoor, gezicht, lezing krijgen. Een kijkboek, leesfilm, live. Je brandmerkt je vondsten en creaties en ontdekt wat er nog meer in het verschiet ligt.

Andere stralen komen in zicht, belichten verborgenheden en onbekendheden. Je maakt kwantumsprongen, de rode draad is kwijt. Plots bots je weer tegen het beginpunt. Een cirkel? Nee, je bent een verzameling, gecontroleerde spiraal richting zelfverwezenlijking. Wees niet bang voor het onbekende, stap uit die comfortcirkel en groei. De snee is verguld, gebroken potten gelijmd met goud en jij bent een meesterwerk. Al helemaal heel-al.

[Dit is een kortverhaal geïnspireerd door een vacature waarvoor ik een creatieve motivatiebrief wou schrijven. Bij nader inzien lijkt dit eerder op wartaal voor buitenstaanders, tenzij ik overal notities bij schrijf wat ik bedoel, waar ik op doel, mijn gedachtegang, etc. Dat is nu net niet de bedoeling, dus zet ik het hier bij de rest van m’n verhalen (of toch degene die ik wilde delen) als portfolio. Dan kunnen er nog véél meer mensen mij raar vinden. Als ik iets doe, dan wil ik het ook ineens goed doen 😉 ]

Veel liefs,
JP