Nacht

De nacht was nogal bewogen. Eerst kon ik moeilijk de slaap vatten, toch heb ik op een bepaald moment gedacht dat ik even in slaap was gevallen. Later op de nacht heb ik uiteraard toch nog kunnen slapen. Weliswaar met wakkere momenten ertussen en met levendige dromen.

Dromen

Boodschappen op de boerderij

Zo droomde ik dat ik met mijn bomma boodschappen ging doen. Het eerste artikel op de band van de kassa was een fles wijn, de rest volgde erna. Toch rekende de kassierster al af na die fles. We waren verbaasd en vroegen waarom ze niet ook de rest scande en mee afrekende. Alles stond namelijk toch vlak achter de fles te wachten? Bleek dat we de fles op een verkeerde wijze op de band hadden gelegd, te ver van de rest of zoiets, althans volgens haar normen. Er volgde een hele discussie tot zelfs de winkelverantwoordelijke erbij werd geroepen.

Toen we eindelijk de winkel konden verlaten, wou ik niet de weg terug nemen langs waar we waren gekomen. De winkel lag midden op een boerderij, dus was er in principe maar 1 weggetje dat van de hoofdbaan naar de winkel leidde. Toch vertikte ik het vanwege een stelletje idioten van de winkel die langs de weg stonden. Zo kwamen we tussen de koeien in hun stallen terecht. Dus draaide ik me maar om met de auto om toch maar de gewone uitgang te nemen. Opeens stonden daar twee loslopende stieren. Eentje was al iemand aan het achtervolgen. De tweede merkte ons op en kwam achter ons aan. Ik probeerde zo snel mogelijk op te trekken en tot wel 120 km/u te rijden op een hobbelig landweggetje. Ik stak zelfs de eerste stier voorbij.

Emotionele wegloper

Een tweede droom speelde zich thuis af. Mijn bomma was er en mijn papa ook. We waren om de een of andere reden aan het discussieren tot het zelfs een klinkklare ruzie werd. Opeens gooide mijn papa eruit dat hij een vriendin had (verbazing alom) en dat ze hier zou komen wonen (dubbele shock). Ik zei dat ik dan onmiddellijk uit huis zou trekken. De bomma op haar beurt begon ons emotioneel te chanteren, waarop ik in tranen uitbarstte. Door haar voelde ik me schuldig dat ik haar zou achterlaten, maar het kon gewoon niet anders.

Goed voer voor een toekomstig boek

Een derde droom was eerder fantasie-achtig. Wat ik me nog kan herinneren begon met een achtervolging. Er waren 3 of 4 meisjes die wegvluchtten van iemand of meerdere personen. Eerst was het in een dorpje en liepen ze tegen de massa in, zodat de achtervolger(s) moeite zou(den) hebben om hen bij te houden. Op een bepaald moment worden ze bijgestaan / geholpen door een man die ze niet kenden. Hij wist waar ze naartoe konden gaan waar ze veilig zouden zijn. Daarvoor moesten ze te paard gaan. Ze kwamen bij een afgelegen huist terecht dat grensde aan een groot perceel met een grote weide. Via dat huis konden ze op de weides komen en paarden bestijgen. Er waren nog meer mensen aanwezig daar, die ook allemaal op paarden zaten. Ze stonden ofwel te wachten op een rijtje aan het begin van de weide, ofwel waren ze – ook allemaal op een rij – in volle vaart aan het rijden, weg van het huis, richting een enorm bouwwerk, een soort van poort. Als ze genoeg vaart hadden, en sprongen, ging het portaal open en verdwenen ze erin. Zo ging het rij per rij. Aangezien de achtervolgers steeds dichter kwamen, wilden ze niet te lang treuzelen. Toen ze eindelijk ook konden vertrekken, kwamen de achtervolgers net buiten. Dezen aarzelden geen seconde en gingen er onmiddellijk achteraan. De meisjes, ze waren vermoedelijk hechte vriendinnen, en de vriendelijke man voelden de spanning stijgen. Het was nu of nooit. Tot opeens het paard van een van de meisjes struikelde. Een van de anderen stopte en keerde om, om haar te willen helpen, maar het eerste meisje riep dat ze haar moesten laten, dat ze zichzelf moesten redden. Dus draaide het tweede meisje zich weer om en vervoegde weer de rest. De achtervolgers namen de gevallene gevangen en zagen hoe de anderen sprongen naar het portaal dat zich opende en hen opslok.

Het achtergebleven meisje behoorde nu aan de achtervolgers. Het was een man die samen met zijn moeder en enkele andere gezinsleden in het afgelegen huis woonde. Na heel wat tijd die verstreek, werd het meisje gehecht aan de familie en zij aan haar. Vooral de man. Deze was nog maar in zijn begin twintiger jaren. Het meisje schatte hem zo’n 21, dus zo’n 5 jaar ouder dan zijzelf. Ook zij voelde zich tot hem aangetrokken.

Op een dag kwamen er veel motten aangevlogen. Deze begonnen als krekels geluid te maken. Dat was een voorbode voor onheil: een hevige zandstorm. Ook de wereld achter de poort zou hier last van krijgen, maar zij kregen geen waarschuwing. Het meisje wou haar vriendinnen waarschuwen, maar zou daarvoor door de poort moeten gaan. Maar omdat ze in feite nog een gevangene was, moest ze hiervoor toestemming krijgen. De jongeman begreep haar en wilde haar laten gaan, maar de rest van zijn familie was er tegen. Want wie zou er garanderen dat ze terug zou komen? de jongeman uitte zijn gevoelens en het meisje ook, de twee lieten openlijk hun affectie voor elkaar zien en namen afscheid. Het meisje vertrok nog voor de familie kon reageren. Ze sprong te paard en schoot naar het portaal. Ze sprong.

Uitspringende blauwe vlinder

Dag

Wandelen

Rond 14u maakte ik een wandeling in de natuuromgeving die aan de abdij grensde. De hemel was wat opgeklaard en een verlegen zonnetje kwam wat piepen. Vandaar dat ik ervan profiteerde. Achter de abdij liggen 2 open vlaktes, omringd door bomen en wandelpaden. Een beetje verderop een bescheiden bosgebied met nog meer wandelpaden. Nu in deze periode van het jaar is het prachtig met al die herfstkleuren. De combinatie van donkerpaars, bordeauxrood, felrood, oranje, geel, donkerbruin tot lichtbruin, donkergroen tot lichtgroen, het is heerlijk om naar te kijken. Wanneer af en toe de zon doorbreekt en een deel van de natuur om me heen in ‘de spotlights’ zet, krijg ik een wonderlijk gevoel. De vogels die fluiten of kraaien, een eenzame eend hier, een koppel eenden daar, … Enkele koeien en paarden die staan te grazen, alsof ze geen enkele zorg hebben in hun leven. In de verte zie ik vogels wegvliegen. Hun zwarte lijf steekt fel af tegenover de spierwitte uiteindes van hun vleugels, alsof ze met de puntjes van hun vleugels tot in de hemel zijn geraakt en hun veren hebben geruild met die van de Engelen. Wat kan de natuur toch zo magnifiek zijn.

‘Afkickverschijnselen’

Soms zijn er zo van die lege momenten. Dan heb ik zo’n zin om op mijn computer (of ook gewoon ‘een’ computer) te zitten en mijn mailbox te bekijken, mijn facebookmeldingen te controleren en naar mijn blog te gaan om de bezoekersstatistieken te bekijken. Gelukkig heb ik er bewust voor gekozen om mijn laptop niet mee te nemen, anders zit ik er weer ¾ van de dag op.

Back to basics

De enige ‘afleiding’ die ik bij heb, zijn mijn gsm, een boekje dat bijna uit is, deze cursusblok een ander cursusblok waarin alles van ‘Financieel vrij! Ja, dat wil ik!’ in staat. Mijn gsm staat sowieso altijd al op stil, dus dat is nu niet anders. Het boekje hou ik voor leesvoer vlak voor het slapengaan en die ‘Financieel vrij’ is voor de momenten waarop ik voel dat het nodig is om het terug te bekijken. Ook heb ik 2 kaartjes bij, beiden voor mijn tweelingneefjes. Eentje voor hun doop, die eigenlijk al 2 weekends geleden was en eentje voor hun verjaardag op 3 november.

Kaartjes schrijven

Ik kocht de kaartjes de dag voor de doop, maar had toen geen tijd om ze te beschrijven. Ik moest ook nog een kaartje schrijven voor de trouw van een nicht van mijn lief, dezelfde dag als de doop, helemaal aan de andere kant van Vlaanderen (vandaar dat ik niet bij de doop kon zijn). Op de dag van de trouw (en de doop) zelf vond ik nog net de gelegenheid en inspiratie om het bruidskaartje te be-schrijven. Van het doopkaartje is tot nu toe ook nog niets in huis gekomen. Net als de weken vóór de doop (of toch vanaf het moment dat ik ervan afwist) had ik er geen tijd voor (gemaakt) om erover na te denken. Wat wil je ook als je nog twee weken groggy bent na een operatie?

Nu ga ik proberen om er twee leuke tekstjes bij te schrijven. Als dat dan gedaan is, kan ik in mijn andere toekomstige lege momenten proberen te mediteren/tot mezelf komen. Dan kan ik mijn hoofd leeg maken daarvan. Ten slotte ben ik juist hiervoor naar hier gekomen.

Van rups tot vlinder

In het boekje kwam ik bij een passage over hoe een rups transformeert tot een vlinder. Magisch! Ben er helemaal van aangedaan, het lijkt haast onmogelijk, een wonder in feite. Zal ik ook ooit zo’n transformatie ondergaan? Het lijkt me alvast niet de gemakkelijkste weg, maar misschien wel noodzakelijk. De tijd zal het uitwijzen.

Veel liefs,
JP