Nu ik terug thuis ben, kan ik op een andere manier terugblikken op de voorbije vijf dagen in De Oude Abdij van Drongen.
Verschillende werelden
Met een blij en vol hart vertrok ik weer naar huis, maar met een droevig hart kwam ik weer thuis. Ik was erg emotioneel, elke keer ik terugdacht aan de zalige momenten, de gezichten van de mensen, de onbezorgdheid en nog zoveel meer, kreeg ik een krop in de keel en vulden mijn ogen zich met tranen. Ik wilde helemaal niet terug naar huis! Kon het leven niet gewoon elke dag zo zijn?
Wat me ook erg heeft geraakt, is het antwoord van mijn bomma op de sms dat ik op de trein zat richting Antwerpen en binnen zo’n 2u terug thuis zou zijn: Welkom thuis ik heb je gemist. Deze zes simpele woorden braken als het ware mijn hart. Ik voelde haast de eenzaamheid van mijn bomma doorheen de letters op het scherm. Er zat voor mij zoveel emotie in die sms dat ik het opnieuw niet droog hield.
Eens ik weer in de zone Antwerpen zat, en uiteindelijk weer thuis, was de cultuurshock zo groot dat ik liefst van al weer terug naar Drongen vertrok. Nog zeker tot het weekend erna konden de emoties weer opspelen, maar telkens werden ze minder hevig. Ik geraakte er stilaan over en kon steeds vaker met een gelukzalig hart beelden weer ophalen in mijn geest.
Geslaagd?
The bare necessities
Voor ik vertrok, had ik mezelf voorgenomen om geen technologie mee te nemen, buiten mijn gsm voor in noodgevallen. Alleen het hoogst noodzakelijke zou ik meenemen. Dat heeft me wel heel erg geholpen. Het liet me des te meer inzien hoeveel afleiding er rond me heen is thuis. Niet moeilijk dat ik niets gedaan krijg, of aan zaken begin maar ze niet kan voltooien. Er is gewoon teveel dat ik tegelijkertijd wil doen, dan blokkeert gewoon alles. Waar ik wel spijt van heb, is dat ik mijn fototoestel niet bij had. Ik had er nog aan gedacht, maar ik wou echt geen andere toestellen meenemen dan mijn gsm. Er waren zoveel prachtige beelden dat ik had kunnen trekken… De volgende keer neem ik mijn toestel toch mee!
De eerste dag was de moeilijkste qua afkicken van mijn laptop. Op de lege momenten dacht ik steeds dat ik die wel zou willen vullen met kijken wat er online gebeurde. De dagen erna minderde dit steevast, want ik was teveel bezig met schrijven, of wandelen / mediteren. Het viel beter mee dan ik had gedacht!
Doel(en)
Mijn voornaamste doel was de verbinding met mezelf terugvinden. Ik kan niet echt zeggen of het me is gelukt of niet. Ik werd in elk geval wel erg fel geconfronteerd met mezelf, met name met mijn gedachten, de niet aflatende stroom van woorden, beelden, ideeën, twijfel, zelfbekritisering, … Vooral in het begin had ik het er heel erg moeilijk mee. Ik kon het moeilijk aanvaarden dat het zo moeilijk was om me te concentreren op mezelf, mijn ademhaling, mijn lichaam. Eens ik besefte hoeveel ik wel niet dacht, en wát voor gedachten dat dan waren, werd ik zot van mezelf.
Ik wilde teveel op korte tijd. Verbinding met mezelf maken, maar daarvoor heb ik blijkbaar nog een hele weg af te leggen, doorheen verschillende lagen tot ik op een dag bij de kern uit zal komen. Er kwamen opeens zoveel meer vragen aan te pas. Voor elk van deze vragen zou ik wel een langere tijd nodig hebben dan 5 dagen. Het is toch al iéts dat ik dit heb ontdekt tijdens deze retraite. Door mijn ambitieuze doel weet ik, nog maar eens, dat ik teveel verwacht van mezelf en de lat voor mezelf te hoog leg. Ik wil teveel in te korte tijd. Ik moet leren om het rustiger aan te doen, alles op z’n beloop te laten gaan. Alles komt wel op zijn eigen tijd.
Extra’s
Vlinder
Deze tijd is er een nieuw teken op mijn pad gekomen, waarvan ik nog niet weet wat het precies betekent (voor in mijn leven nu), maar daar zal ik wel achter komen! De vlinder staat voor o.a. transformatie en lichtheid. Soms ook voor de ziel, dat zou nog prachtiger zijn, aangezien ik duidelijk tot mijn eigen ziel wou komen deze dagen. Vrijheid kan ook een betekenis zijn van de vlinder; op dit moment zoek ik zelf ook naar een zekere vrijheid, zowel in als buiten mezelf.
[Nota: nu ik dit schrijf, op 16 november, ontdekte ik dat de eerste vlinder zich zelfs al begin augustus aandiende! Ik ben namelijk gisterenavond begonnen met het lezen van een Frans boek dat ik kreeg van mijn lieve buren. Op de cover staat een tekening van het hoofdpersonage ‘Hector’ (vermoed ik)… met vlindervleugels! Jaja, lieve wezens die tekens geven, ondertussen is het me al heel erg duidelijk dat dit iéts betekent. Voor de nieuwsgierigen, het boek is “Le voyage d’Hector ou la recherche du bonheur” van François Lelord. Een echte aanrader! (Ook al zit ik nog maar aan pagina 80 ofzoiets.)
Nota 2: Een week later ontdekte ik tijdens het opruimen van mijn kamer nog 3 vlindertjes die ik ooit heb getekend toen ik in het middelbaar zat, gekleurd en uitgeknipt heb (zie foto hieronder). Vervolgens doemden nog meerdere vlinders op bij enkele juwelen die ik nooit gebruikte.
Nota 3: Nog een week later (vorige week dus) kwamen er nóg meer vlinders boven: op kamp heb ik ooit eens op een doek de vlinder die mijn bompa me ooit gaf nageschilderd. Deze doek vond ik tussen mijn kledij in de kast. Daarnaast zag ik een kadertje met 5 echte opgezette vlinders opnieuw in de kast staan, nog een erfstuk van mijn Bobonne.
Nu krijgen de vlinders die al jaren aan de muur hangen echt een compleet andere invulling voor mij. Heel mijn leven staat nu bol van de vlinders! Twee van die vlinders aan de muur zijn nog van mijn kinderjaren, ze hoorden bij een licht roze luster in een speciale stof. Toen we verhuisden vroeg ik aan mijn papa om minstens de vlinders mee te nemen. De derde vlinder is er eentje van beschilderde klei die mijn bompa mee heeft gebracht van Spanje en de vierde is er eentje die ik zelf heb gekocht, ook in Spanje, in Gaudí stijl (je weet wel, die mozaïeken beeldjes die je overal als souvenir kan kopen).]
Niets is toeval
Net wanneer mijn avontuur begon, leerde ik reeds iemand nieuw kennen. Een vriendelijke vrouw, van mijn eigen leeftijd, en het lijkt wel alsof ze past als antwoord op een vraag die ik me al langer stelde: kan ik in mijn dorp iemand vinden met wie ik mijn Frans kan onderhouden? Andere ontmoetingen gaven me niet altijd antwoord op een of andere innerlijke vraag, maar hebben me toch wel enkele zaken geleerd. Zo waren er spiegels, een neutraler iemand, iemand die me op een bepaald vlak kon analyseren na een kort gesprek en me goede raad gaf.
Energie
Daarnaast kon ik ook erg goed aanvoelen wat voor energie bepaalde mensen uitstraalden. Ik moet leren aanvoelen welke mensen (en welke energie dus) ik in mijn leven wil (krijgen of behouden). Daar in de abdij werd mij al heel snel duidelijk wat voor energie resoneert met die van mij en welke niet. Dat wil ik vasthouden, zodat ik gelijkaardige energieën tijdig kan herkennen en kan aanvoelen of het goed resoneert, neutraal is of botst.
Wandelen
Wat ik ook nog heb geleerd daar, is dat ik echt kan genieten van wandelen en in de natuur zitten. Dat zou ik vaker moeten doen. Vanaf nu wil ik dit regelmatig inbouwen in mijn leven, of het nu herfst of lente is, zomer of winter.
Besluit
Op sommige vlakken is het wat ‘mislukt’, in de zin van mijn doel(en) die ik niet ‘gehaald’ heb, maar eigenlijk was alles echt wel geslaagd. In feite was alles perfect zoals het was. Het had zo moeten zijn, er was een flow, ik ging erin mee en dat voelde heerlijk! Het heeft me enorm deugd gedaan, op allerlei vlakken. Ik zou het zo opnieuw willen doen en kan het iedereen alleen maar sterk aanraden!
Veel liefs,
JP
0 reacties
2 pingbacks